Ik doe mijn ogen open. Pffff, wat een licht. Da’s even wennen. Na een paar tellen gaat het beter en kijk ik rustig om me heen. Ik voel de vleugels op mijn rug en weet van nature dat ik er wat mee moet doen. Het gaat bijna vanzelf. De eerste meters lijken nergens op, maar even later vlieg ik al boven de IJsselbrug. Ik ga linksaf de Oudestraat in en scheer aan het eind naar rechts richting de Geerstraat. Iets verderop zie ik een man lopen. Op de een of andere manier ben ik nieuwsgierig en daardoor besluit ik achter hem aan te vliegen. Bij de Cellebroedersweg 7a stopt hij. Ik vlieg met hem mee het pand in. De deur valt met een klap dicht. Oei, die kreeg ik bijna in mijn bakkes. Dat ging gelukkig net goed.
Lekkere sfeer
Achter in het pand zit al een man te werken. ‘Goedemorgen Mark,’ zegt hij met een vriendelijke stem. ‘Goedemorgen Peter.’ Ik land op de muur naast de man die Peter heet. Voor de eerste keer ga ik ergens ‘zitten’. Da’s grappig, mijn pootjes plakken een beetje aan de muur. Het is een vreemd gevoel. De mannen nemen een kop koffie en ik hoor ze over van alles en nog wat praten. De voordeur gaat weer open. Er komt een vrouw in trainingspak binnen. Ze is supervrolijk en laat dat ook merken. ‘Goedemorgen mannen, ik heb er zin in.’ Mark neemt nog een slok van zijn koffie. ‘Hoezo Ilona? Heb je vandaag iets leuks te doen?’ Met een twinkeling in haar ogen zegt ze: ‘Ja, ik heb zo een gesprek met een potentiële grote klant. Jullie weten toch dat ik de spreekkamer vanmorgen nodig heb?’ Beide mannen knikken.
Naar boven
Er komen nog twee mannen binnen. Ze steken even hun hoofd om de deur om goedemorgen te zeggen en gaan dan naar boven. Ik vlieg wat rond en zie een kiertje tussen de deur en het kozijn. Ik kom in het halletje en vlieg via de trapopgang naar de eerste verdieping. De twee mannen staan met elkaar te kletsen. Ik val midden in hun gesprek. ‘Kijk, en dat is nou zo fijn aan dit Ondernemershuis. Samen hebben we zo’n groot netwerk. Er is altijd wel iemand die je hier verder kan helpen of kan ondersteunen. Ik ben er zo blij mee.’ De ander lacht. ‘Ja Rinus, dat ben ik ook. Maar nu heb ik wel zin in een bakkie.’ Rinus is al onderweg. Een paar tellen later komt hij terug. ‘Alsjeblieft Hans. De dag beginnen met een bakkie van Rinus. Dan kan die toch niet meer stuk?’ Hans neemt meteen een slok. ‘Ha, lekker. Het is in ieder geval een goed begin.’ Rinus gaat na deze woorden naar zijn eigen ‘kamer’.
Krokettendag
Ik vlieg een beetje door het pand. Op de een of andere manier is het gezellig. Zelfs als er helemaal niets wordt gezegd. Er hangt een goede energie. Als ik weer in de trapopgang vlieg, krijg ik ineens een heerlijke geur in ‘mijn neus’. Die komt van beneden. Ik vlieg er direct naartoe. Er ligt een stapeltje kroketten op een bord. Rinus komt de kamer binnen. ‘Ha,ha… het is krokettendag. Gezellig!’ Vandaag zijn ze met z’n zessen. Ze hebben het leuk tijdens de lunch. De verhalen gaan alle kanten op. Na een half uurtje gaan ze weer aan de bak. Peter moedigt de anderen nog even aan. ‘Nog een middagje ‘ploeteren’ en dan is het lekker weekend. Ik heb er zin in. Jullie toch ook?’ Ze zijn het met hem eens. Het middagje is zo voorbij. Ik hoor een paar keer: ‘Prettig weekend. Tot maandag.’ Na één dag heb ik al door dat dit een mooi cluppie mensen bij elkaar is.
Marcel Kalter ontmoet de ondernemers van Ondernemershuis Kampen. Zij vertellen hoe het Ondernemershuis hen helpt bij het ondernemen. Want dat is natuurlijk voor elke ondernemer anders.
Ik zou het wel weten
Langzaam vloeit de energie uit mijn lijf. Ik voel dat het bijna is gedaan. Als eendagsvlieg had ik geluk. Ik heb de dag doorgebracht in het Ondernemershuis Kampen. Een mooie plek voor ondernemers die een leuke, flexibele werkplek zoeken. Na een dagje meevliegen kan ik gerust zeggen: ‘Ik zou hier als ondernemer wel elke dag willen doorbrengen. Maak maar eens een afspraak met Mark Bergsma. Je krijgt er geen spijt van.’
Het is maandagmorgen. De stofzuiger wordt tevoorschijn gehaald. Het is mijn eindbestemming. Want het is er niet alleen heel leuk, maar ook lekker schoon…